16 Kasım 2012 Cuma

Kendini Keşfetmek Değil,Gerçeği Görmekti Benimki...



     Nereden başlıyacağımı bilemediğim bir konumun peşindeyim hala..İçimdeki hissin beni nereye sürüklediğini bilmiyorum aslında.Zaman beklerken beni,bende zamanı beklemeli miyim acaba ?

     Herkesin çizmesi geren bir yol vardır ,hala çizmek istediğim fakat çizemediğim.  Çünkü kimsenin bilmediği(gizlenen) bir yolum olmamalı benim.

     Küçücüktüm... Hiçbir kimsenin bilemediği, kimsenin kaldıramayacağı bir yük vardı üzerimde... Kendini bulamamış,mutlu olamamış,sadece kendini çalışmaya adamış ufacık biri işte.Yeni doğan bir bebek gibi herşeyden habersiz, yalnız. Farklı bir çocuktum oysa... Annem derdi ; herkese benimki gibi kibar dürüst bir evlat versin diye. Tek erkek çocuktum oysa. ;
 
     Herşeyi tattım, oynamayı,gülmeyi,çalışmayı,zevk almayı,huzur bulmayı, yardımseverliği... Fakat bir yerlerde bir eksik vardı. Aslında Oynarken mutlu olmadığımı, Gülerken Sevinmediğimi., Çalışırken zevk almadığımı anlamıştım. Sustum, Kendime bile itiraf etmeye korktuğum bir şeyi nasıl olurda bir başkasına anlatabilirdim ki. Liseden yeni mezun olmuş ; Hayata ilk adımı atmaya gidiyordum İstanbula... Ailemin bile arkamda olmadığı , Erkek çocuğunun yapmıcağı bir iştir o baskılarıyla.( Aklına kötü bişe gelmesin kimsenin, genel eve düşmedim yane :D )  Direndim gittim. Bir yük daha binmişti artık üzerine.. Yüzüme vurulmadan bu olay; savaşmalıydım son zerresine kadar. Tek bir inancım vardı bu hususta ; ALLAH.... ;

    Onca arkamda olmayışlara rağmen, yalnız, bir başıma başarmıştım o olayı. Konservatuarı 2.cilikle kazanmış herkesin gurur odağı olmuştum ( Diyeceksiniz ki hani arkanda değillerdi ). Bu gururu canlandıran biriydi oysaki. Ben kazandım diye değil, o eve kadar gelip konuştu diyeydi bu gurur. Hocam... Ta İstanbuldan gelip aile-i ziyaret :)  İkna edişler,tartışmalar, bıyık altından olur vermeler vs .

    Sonuç olarak gittim İstanbul'a...Paşalar gibi okundu o konservatuar.(kıçımdan ter gelsede ) Geri dönüşü yoktu çünki. Neler yaşadım bu hususta bunları anlatırsam 5 sayfa blog yazmam gerekecek susuyorum :D

    İstanbul'da alacak nefesim kalmamıştı artık mezun olmuştum . ( Aklınıza başka şeyler gelio dimi :P ) ( Hani la sevgili falan yapmadınmı bu koca istanbulda : P ) Arkadaşlarım bile arzularken beni , neyin doğru neyin yanlış olduğunu karar veremeyen küçücük çocuk birde sevgilimi yapacak. Herşeye rağmen alnım açık başım dik döndüm izmirime.. :))))

     Kelebekleri çok severim biliyor musunuz :) 1 günlükte olsa. Onlar gibi ; sabah doğdum,akşam öldüm ben. Birdaha DOğdum birdaha öldüm . İçimdeki fırtınayı paylaşacağım kimse yok etrafımda. Konservatuara göndermeyen bir aileye mi açılacaksın, yoksa seni bilmek zorunda olduklarını hissettiğin arkadaşlarınamı..
     Ta Ki o çıkana kadar ( herkes burayı bekliyor dimi :D, Geçmiyorum o halde daha :P )

     Allah öyle şeyler verdiki bana , istemediğim bile... Kimseye muhtaç olmadan yaşama hakkı, Herkesin saygı duyup aranılan bir kişi olmak gibi.. Küçük yaşta boyumdan büyük işlere kalkıştım :) ( bu kısımları artıkın qaynaşıncanak bilersiniz )
                                          *      *      *
    Gelelim ona ; küçük msn konuşmaları, küçük web camlar ile başladı herşey.  Sonra ufak bir kopukluk. Sonra daha fazla konuşmalar. Sonra bir kopukluk daha Taki yeni yıla girilmiş Ocak ayının 4 ü.. Bu seferde reddetme ; bir çay içelim en azından . Peki...
     Gidildi içildi.
                                         *     *        *                                                           (devamını oku :P )


    Yaşadığım herşeyin okadar çok kader olduğuna inanıyorumki ; O yuzden kendini keşfetmek değil gerçeği görmekti benimki... 
     6 yıl ona bağlı kalmak,aynı evi paylaşmak,ailesini yakından tanımak, içlerinde büyümek , Onunla evlisin gibi birşey... Peki ya bunlar kader değil de nedir ?

     Tabiki yasak aşkımızı kimse bilmiyor. Peki ya aşk devam eediyor mu ? Nerede şuan ? Ne yapıyor. ? Daha fazla uzatmıcam yazının devamını başka bir blogumda yayınlıcam. Çok soru işareti bıraktım biliyorum ; fekat :D   Son söz ile bitiriyorum : Beni bilmeye utanan insanlara;
 
     
Sırf kırmamak adına boyun eğdim bazılarına....Ama bilsinler ki bu son saygı duruşu...

     

11 yorum:

  1. keşif yeni buluşlarda oluyor bizim başımıza gelen bu değil bizimki olsa olsa farkındalık olabilir dediğin gibi. bol soru bırakmışsın cidden buluşmada teek teek cevaplarını alıcam, tabi o zamana kadar bu soruları unutmazsam ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Unutucaksan yazıyı başka yerlerinle okumuşsun demktir.. ;) Saol yorumun için buluşmadan önce belkide patlatabilirim bir blog ;) daha

      Sil
    2. bak unuttum işte, halbuki buluşmadan önceki günlerde okumuştum ama. hepsi hızlı hazırlanığ buluşmaktan oldu sanırım

      Sil
    3. ahahah iyi oldu unuttuğun :D:D

      Sil
    4. kaçarın yok ama daha ayrıntılı sorularla gelirim ;)

      Sil
    5. Gel bebeim bir ben bir allah bilior ahaha :)

      Sil
  2. gösterip elletmeme vari bir yazı olmuş bu :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nasıl anladığını anlamış bulunmamaktayım o Gay Ben Deciim:D
      Hayatta herşeyi görürüz ama elde edemeyiz,.d.d.d

      Sil
    2. O Gayciğim sanki biraz yanlış anlaşılmış gibi.. Sanırım onun demek istediğini sen de yazında demişsin: Neler yaşadım bu hususta bunları anlatırsam 5 sayfa blog yazmam gerekecek susuyorum :D

      yani biz o 5 sayfa yazıyı da merak ediyoruz ;)

      Sil
    3. Kendi yorumuma gelirsek, hani parantez içine devamını oku diye yazmışsın ya ben onun bir link olduğunu sandım.. Gittim üstünü tıkladım ki devamı nerede açılacaksa artık onu da okuyayım diye..

      yani kendi sözünü sürekli balla kesmişsin.. sanki yazsan çok şey anlatacaksın belli. bence devam etmelisin..

      Sil
  3. Evet herkes öle düşünmüş bende link havası vermek istedimdi.. İçimde ne fırtınalar var daha . Buluşmadaki günışığı rahatlayamadı :D:D:D

    YanıtlaSil